ΠΑΧΥΔΕΡΜΑ

Χιλιάδες άνθρωποι που μοιάζουν

Ολομερής κουρνιάζουν στις σπηλιές τους μόνοι

Κ' όλες τις σκέψεις και τα όνειρα

Που στο μυαλό τους βάζουν

Τις κουβαλούν παράξενοι , θλιμμένοι ταχυδρόμοι

Για μοναξιά μιλούν και κλαίνε

Και πάντα οι άλλοι λεν πως φταίνε

Κ' ανήμποροι να σηκωθούν στα πόδια

Μασάνε σα τα βόδια

Παχαίνοντας τη σάρκα

Που σαν άγκυρα βαριά

Κρατάει βυθισμένες

Τις άμοιρες ψυχές τους

Κ' έτσι νεκροί στο καναπέ τους

Σηκώνονται μονάχα

Για να κάνουν το μπιντέ τους