Είναι νομίζω ανάγκη η πρώτη μας προτεραιότητα να είναι η αποκωδικοποίηση της πραγματικότητας έτσι όπως διαμορφώνετε , με σκοπό τα συμπεράσματά μας να είναι όσο το δυνατόν κοντύτερα σ’ αυτήν. Για το λόγο αυτό πιστεύω πως πρέπει να αναζητήσουμε κάτω από πιο καθεστώς λειτουργεί η κοινή λογική σήμερα και τι δυνατότητες έχει αυτή να παράγει σωστά συμπεράσματα.
Πολύ καιρό τώρα βιώνουμε μια απροκάλυπτη επίθεση απ’ τη πλευρά του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα και στο βιοτικό επίπεδο κάθε εργαζόμενου. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους αντιμετωπίζουμε την πλήρη εξαθλίωση των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Και είναι σίγουρο πως αυτή η επίθεση δεν θα καταλαγιάσει αλλά αντίθετα θα εντείνετε με πολύ μεγάλους ρυθμούς. Ήδη όταν μιλούν για τα μέτρα μιλούν με ορίζοντα 15ετίας.
Τι είναι αυτό λοιπόν που επιτρέπει να περνάνε στις πλάτες μας τέτοια μέτρα και η αντίδραση των εργαζομένων να μη γιγαντώνετε και να μην απαιτεί ο λαός μαζικά να γίνει κυρίαρχος στις εξελίξεις και στο πλούτο που ο ίδιος παράγει;
Η απάντηση είναι μία και είναι ξεκάθαρη. Η τρομοκρατία. Η τρομοκρατία που ασκείτε στους λαούς από τους μεγαλύτερους τρομοκράτες αυτού του πλανήτη. Από αυτούς που υποδούλωσαν λαούς και δολοφόνησαν αθώους και παιδιά τάχα για να την εξαλείψουν. Από το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του. Από τα ΜΜΕ και το τύπο που βρίσκετε στην υπηρεσία της αστικής δημοκρατίας που όπως θα δούμε παρακάτω έχει καταλύσει ακόμα και το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης. Τρομοκρατία που σε τελική ανάλυση καμία βάση δεν έχει και στηρίζετε σε μια συνεχή , οργανωμένη παραμόρφωση της πραγματικότητας . Τρομοκρατία που επιβλήθηκε σε έναν από τους πιο περήφανους λαούς της Ευρώπης που δε δείλιασε κάτω από τις πιο βάρβαρες απειλές της ανθρώπινης ιστορίας.
Έτσι απειλούν πως αν δεν εκταμιευτεί η 6η δόση του δανείου δε θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Πως η χώρα θα βουλιάξει στη πείνα και στην εξαθλίωση , λες και αυτό δεν είναι το μόνο πιθανό σενάριο αν η χώρα θα συνεχίσει να είναι υπόδουλη στις ορέξεις των τραπεζών και του κεφαλαίου γενικότερα. Τα στοιχεία όμως λένε άλλα:
Έχουν εκταμιευτεί ως τώρα 5 δόσεις συνολικού ποσού 65δις ευρώ. Στο ίδιο διάστημα που εκταμιεύτηκαν οι δόσεις έδωσαν στις τράπεζες 75δις ευρώ. Δηλαδή ολόκληρο το ποσό του πακέτου στήριξης και 10δις επιπλέον που εξοικονόμησαν ληστεύοντας το μόχθο του Έλληνα εργαζόμενου. Είναι λοιπόν προφανές πως καμιά σχέση δεν είχαν οι μισθοί και οι συντάξεις με την εκταμίευση των δόσεων. Οι δόσεις που ο εργαζόμενος θα κληθεί να πληρώσει με αίμα διατίθενται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ενός χρέους που σίγουρα δε δημιουργήσαμε και που σίγουρα δε μειώνετε με τις στερήσεις και τις θυσίες που μας έχουν επιβάλει.
Έτσι είναι φανερό πως η χρησιμοποίηση της απειλής πως αν δε πάρουμε τα χρήματα της 6ης δόσης θα οδηγηθούμε σε παύση πληρωμών είναι καθαρά ένα εργαλείο τρομοκρατίας της κοινής λογικής καταργώντας έτσι και τα τελευταία ίχνη ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου.
Αξίζει σ’ αυτό το σημείο να δούμε πως θα λειτουργούσε η κοινή λογική στη παρούσα φάση αν ήταν ελεύθερη από αυτά τα εκβιαστικά διλλήματα.
Ο κάθε οικογενειάρχης που διαπιστώνει πως το σπίτι του βρίσκετε σε κίνδυνο γιατί υπερχρεώθηκε , θα έπαιρνε τη κατάσταση στα χέρια του και προσπαθούσε να θέσει σε λειτουργία όλα τα μέσα που διαθέτει για να παράξει πλούτο γ’ αυτόν και την οικογένειά του. Θα προσπαθούσε να βγάλει από πάνω του κάθε παράσιτο που ζει εις βάρος του πίνοντάς του το αίμα. Και θα ήταν τότε με βάση τη κοινή λογική έντιμος και σοβαρός οικογενειάρχης. Θα ήταν μια γενναία απόφαση που θα τον έβγαζε από το αδιέξοδο.
Αυτή η ίδια λογική είναι που σήμερα κατηγορείται ως ανεφάρμοστη και ουτοπική από τα ίδια τα παράσιτα που ζουν από το αίμα του εργαζόμενου. Αυτή η ίδια λογική, που λέει πως η χώρα μας έχει κάθε δυνατότητα να θρέψει το λαό της με αξιοπρέπεια και να του εξασφαλίσει ένα λαμπρό μέλλον με ελπίδες και στόχους, αφού ο πλούτος που παράγετε στη χώρα μας είναι τόσος που φτάνει όχι μόνο για την επιβίωσή μας αλλά και για τη συνεχή βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου αρκεί να τον απολαμβάνουν αυτοί που τον παράγουν και να μη τον κατακλέβουν τα μονοπώλια , αυτή η λογική είναι που πολεμιέται με τέτοιο μένος από τη τρομοκρατία που περιγράψαμε νωρίτερα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους λοιπόν η συστράτευση στις λαϊκές επιτροπές είναι έκφραση ελεύθερης βούλησης.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών είναι έκφραση αξιοπρέπειας.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι ελπίδα για το αύριο. Είναι ελευθερία. Είναι ιστορική αναγκαιότητα.
